We trokken voor 3 dagen naar Kuribari waar we een van de twee ouderentehuizen in Bangladesh bezochten.
Het werd 23 jaar geleden opgericht door een rijke industrieel die voor ongeveer 200 ouderen gratis opvang voorziet. We werden door zijn vrouw hartelijk ontvangen en mochten als symbool van ons bezoek onze eigen mahonieboom planten. Er werden warme gesprekken gevoerd met de ouderen en ons KUBB-spel was weer een succes. Naar onze mening kregen de mensen niet genoeg sociale prikkels en gaf ons bezoek hen terug wat levensvreugde. Vooral toen er een spontane zangstonde ontstond met Vlaamse en Bengaalse liedjes. We gingen met een heel goed gevoel slapen.
De eigenaar bezit 12 fabrieken waarvan wij er 3 bezochten. Naast het goede werk dat hij doet, keken we toch met een kritische blik naar de arbeidsomstandigheden van de werknemers (kinderarbeid? lawaai! geen vakbond, snikheet,..)
Vandaag hadden we nog een ontmoeting met OPA, het OKRA van Bangladesh dat nog in zijn kinderschoenen staat. We werden heel officieel ontvangen en wisselden ervaringen uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten